lbaicín jest najstarszą dzielnicą miasta Granada. Powstała ona w okresie mauretańskim w dziejach Hiszpanii.
Dzielnica położona jest na jednym z trzech grzbietów górskich z widokiem na Alhambra. Ze względu na widok na to znaczące miasto oraz wiele małych uliczek pomiędzy białymi domami, dzielnica Albaicín zaliczana jest do jednej z najciekawszych części miasta.
W roku 1994 została ona wpisana na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego.
Albaicín jest niezwykle interesującą dzielnicą Granady. Przyległa do centrum, położona na wzgórzu około 700 metrów n.p.m., jest prawdziwym gąszczem małych, pnących się w górę i w dół uliczek.
Roi się tutaj od sklepów z pamiątkami, i tymi eksportowanymi z Tajwanu i tymi robionymi na miejscu, przez lokalsów, małych teterii, gdzie oprócz wyśmienitej herbaty, można zapalić sziszę, od barów tapas, od małych, malowniczych zakątków. Ta część Granady pachnie kadzidełkami i palonymi po kątach skrętami. Miasto ma klimat dawnej arabskiej dzielnicy, a na każdym kroku możemy się natknąć na ślady i pozostałości po ich dawnym urzędowaniu.Niektórzy twierdzą, że nazwa Albaicín oznacza „dzielnicę sokołów”, ale ci dociekający historycznej prawdy upierają się przy znaczeniu „dzielnica ludzi z Baeza”. Kiedy w XIII wieku Muzułmanie zostali wyrzuceni przez chrześcijan z miasta Baeza, położonego w pobliżu Jaen, schronili się w Granadzie i zasiedlili północną część wzgórza, tworząc dzielnicę, której nadano nazwę wywodzącą się z uprzednio zamieszkiwanego przez nich miejsca. Większa część tego, co obecnie nazywamy Albaicín to fragment Alcazaby, muzułmańskiej cytadeli, rozciągającej się od Colegiata del Salvador aż do Plaza San Miguel Bajo. Przetrwały jedynie zachodnie części murów obronnych tej fortyfikacji, najlepiej widoczne z punktu widokowego – Mirador de San Cristobal. Zamek znajdował się w miejscy dzisiejszej Plaza San Nicolás.
Mimo, że większość kościołów w dzielnicy Albaicín zbudowana jest na fundamentach meczetów, wiele z nich wciąż zachowało elementy zarówno ornamentyki muzułmańskiej, jak i dekoracji. Możemy na Albaicín natknąć się na minarety przerobione na wieże, które teraz są albo małymi dzwonnicami, albo stanowią element kościoła, tak po prostu. Tak rzecz się ma z Colegiata del Salvador, która stanowi doskonały przykład andaluzyjskiej transformacji religijno-kulturowej.