'tüm suç belki de alçak gönüllü oluşumdaydı.. insanın kendini aldatmaya çalışması faydasız ve çok aptalca.. bu durumda mecburen alçak gönüllüğümü yani sıradanlığımı suçlamak zorundayım.. aksi takdirde onu anlayabilirdim.. en saçma, düşmanca ve acımasız sözleri, gerçek bir akıl pırıltısı ya da isyan olsun, içimde bir şeyleri harekete geçirebilirdi..

merhamet değildi bu, çünkü merhamet tek başınaysa gelir geçer ve hiç bir şeye faydası olmaz.. ama bana her şeyi farklı gözle görebilecek bir anlayış katabilirdi.. dünyayı ve hayatı daha farklı algılamak ve bu hayatı en gizli sırlarıyla kavrayabilmek ve bu hayata gülebilmek, getirdiği her iyiliğe ve kötülüğe onun içinde yaşarken onunla gülebilmek, acımasızca da olsa bu adamın yaptığı gibi..

belki de ben sadece miskin, alelade bir gencim, sağduyusunun kendini beğenmiş küçük sonuçlarıyla ilerleyen genç yaşının iyi ya da kötü olsun dürtülerini bile takip edemeyen bir genç..'

giovanni arpino (kadın kokusu'ndan)