“Hey gidi günler” dediğin oldu mu hiç geçmişe sırtını dayayıp, derin bir nefes çekerek? Kaybettiklerinin arkasından bakakaldın mı? Hangi vapurdan sonra el salladın sevdiğine? Hepsini unutalım hangi otobüste ayrılığın soğuk tarafına denk geldin?
Her otobüse dikkatlice bakıyorum. Tüm yolcular inene, sessizlik etrafı sarana ve ümitsizlik bedenimi esir alana kadar.
Bir ümit bekliyorum…
Bir gün o otobüsten üstü kapalı bir sevgi ile inersin diye.
Şemsiye açmıyorum artık yağmurlarda. Hani olurda bir damla olup üzerime damlarsın umuduyla… Kışın bile olsa dışarıda oturuyorum vapurda. Rüzgâr olup yüzüme üflersin belki. Ben anlarım nefesini sevgili. Sen nefesini fazla tüketme…
Sensizlik şu sıralar karanlığı dövmekle meşgul. Eğer geleceğinden bir ümidim olsa aydınlığa doğru koşardım. Biliyorsun senin geldiğinde her taraf derli toplu olsun isterim…
Gel artık sevgili, “ Hey Gidi Günler “ cümlesine sıkıştırma kendini.
Burada KOCAMAN bir yürek seni bekliyor…

16.02.12
03.18
Mustafa Hazırcı