Diktatörlerin egemenliğini bulunduğu ülkelerde başarılı olmak daha kolay oluyordu. Tunus, Mısır ve Libya sonrası CIA devreye girerek Suriye üzerinde ki hesaplarını gerçekleştirmeye başladı. Buna "Arap Baharı" diye güzel bir isim buldular Arap ülkelerine Özgürlük ve Adalet gideceği mesajlarını kendileri ve işbirlikçileri ile birlikte Arap alemine Facebook ve Twitter ile de duyurmaya başladılar.
Oysa Diktatörlerin gitmesini isteyenler bir tek liderlerin gitmesi ile Demokrasinin geleceğini bağırdılar, herşey vardı sadece B.O.P. ve Emperyalizm hakkında ne bir slogan ne de ellerinde yazılar vardı. Hareketlerin tamamında da "Müslüman Kardeşler" isimli örgütler baş roldeydi. Diktatörlerin yıkılmasını isteyenler sadece Arap ülkelerinin Halkları değil tamamında ABD, İngiltere, NATO ve üye ülkelerinin destekleri vardı. Bu destekler birileri aracılığı ile para ve silah olarak da görülüyordu.