Baksanda göremezsın artık zemheri ayazına gizlenmış umutlarımı...
yalnızlıktan sessızlesmış vede kımsesızleşmış yagmurla ıslanan
umutlarım... kır cıceklerı gıbı,her esen meltem yelınde savrulmuş bı o
yana bı senlı yana... ama yalnızlıktan sensızleşmış benım umutlarım...
sana ait olmayan umut kırıntılarım.Zor olanı tercih ettim sustum… Konuşursam;
Kırmaktan, kırılmaktan Gözyaşlarımı tutamamaktan Kelimeleri yan yana
getirememekten Yaralı kelimeler sunmaktan korkuyorum. Geri alınmayacak
kelimeler adına; ağzımın sürgüsünü çektim.Şimdilerde Acıların izdüşümüdür hüzün...Benim acım yavaş yavaş hüzne dönüştü. Artık eskisi kadar yakıcı değil; ama daha derin