MEVSİMLER YAS TUTUP ÇÖLLER AĞLASIN
(ŞARKI)
Makâm : Muhayyer kürdî
Usûl : Sofyân
Bestekâr : Yıldırım Gürses
Güftekâr : Mustafa Nâfiz Sevilen

Mevsimler yas tutup çöller ağlasın
Âhımla inleyen teller ağlasın
Mâdemki sen yoksun şimdi yanımda
Leylâklar dökülüp güller ağlasın

Sevgilim bu yerden gittin gideli
Ilgıt ılgıt eser sevdanın yeli
Şu öksüz rûhumun sensin emeli
Leylâklar dökülüp güller ağlasın

Bu aşkın elemi sarmış gönlümü
Rüzgârlar söylesin bu son sözümü
Ne çâre kaybettim nazlı gülümü
Leylâklar dökülüp güller ağlasın

Sevgilim bu yerden gittin gideli
Ilgıt ılgıt eser sevdanın yeli
Şu öksüz rûhumun sensin emeli
Leylâklar dökülüp güller ağlasın

âh : beddua, ilenme
emel : gerçekleşmesi zamana bağlı güçlü istek, arzu
elem : ruhsal sıkıntı, tedirginlik; acı, dert, keder, üzüntü