Aldırmıyorum artık gidenlere hergün bakarken resimlere , süzülen birkaç damla yaş yürekten , hüznü gömdüm görünmeze, hep kalbimi dinledim herbenden gittiğinde usulca seyret dedi hep böyle sessizce, vedalarım dilsizdi günahlarım bedelsiz yasaktı zaten sevgi bahçesinin meyveleri. Ben acılar deniziyim ne yeşili belli ne mavisi karanlık gecelerimde sakladım gurur incilerimi , ben yalnızlar şehri ne gündüzü belli ne gecesi sensizliğin tam kalbine sapladım umut hançerlerini