sil gözünün yalnızlıklarını-Emre Aydın.öykü gülen güven-
*Sevmek neydi ?Sadece sevgiliyi görmek, onun yanında olmak mıydı ?..Ya da “seviyorum” yahut “seviliyorum” un rahatlığıyla arayıp sormamak mı ?Yoksa sadece “seni seviyorum” mu ?..Asla!!
Sevmek vermekti..İstemeden vermekti sevmek..Karşılık bulmadan değil, “karşılık beklemeden” kalbini teslim etmekti..Kalbine gelecek zararları umursamadan teslim etmekti yüreğini.
Sevmek sadece “seviyorum” demek değil idi..Seviyorum deyip kenara çekilmek hiç değildi!!Karşılık bulma hırsına kapılmayan umutlara yüklenen bir bekleyişti bazen sevmek..Çok büyük umutlara bel bağlamak ta değildi..Yara bandı satan bir çocuğun umut dolu ışıltılı gözlerini görmek yeterdi sevgiyi anlamaya.
Sevmek düşünmekti..Ne yapıyor diye düşünmek..Nerede, nasıl diye düşünmek..Seni düşünüyor olma umudunu düşünmek,
Sevmek inanmaktı..Sevdiğine inanmak –hem senin! hem onun!-..İkilemlerin ortadan kalkmasıydı sevmek..Ve “tek gönül” olunsun diye yüreğin ikiye bölünmesiydi.