Znacie, no to posłuchajcie... Architektura i akustyka świątyni na warszawskiej Pradze sprzyja prezentacji muzyki poważnej w starych murach katedry. Słynny kościół św. Floriana rozbrzmiewa w każdy weekend niesamowicie pięknymi głosami i dźwiękiem klasycznych instrumentów muzycznych. W tym fragmencie filmowym śpiewa Justyna Stępień z towarzyszeniem kameralistów grających na co dzień w pełnych składach orkiestr symfonicznych. Jednakże wykonanie dzieł kompozytorów z różnych epok zdecydowanie różni się od utworów słuchanych w sali filharmonii. Nie chcę konkurować z redaktorami ambitnego programu i pozostawiam komplet nazwisk tym, którzy zechcą znaleźć je w wyszukiwarce na stronie praskiego domu kultury. Bez przesady można stwierdzić, że pomysł zaproszenia instrumentalistów i śpiewaków na warszawską Pragę stał się okazją do spotkania wysokiej sztuki z audytorium, które tworzą osoby nie zawsze odwiedzające przybytek Polihymni i Melpomeny. Po prostu nie każdego stać na bilet do Teatru Wielkiego i Filharmonii Narodowej. Kościół pod wezwaniem świętego Floriana od czerwca do końca lipca jest jednym z nielicznych miejsc oferujących darmowe słuchanie i oglądanie uznanych artystów, często światowej sławy. Ciekawe, że wśród zaprezentowanych kompozycji, jest wiele utworów z pogranicza eksperymentu z powodzeniem nadających się nawet do pokazania na Warszawskiej Jesieni. Słuchacze mają wyjątkową okazję poznać dzieła najstarszych mistrzów muzyki sakralnej, a także świeckie utwory zagrane na kościelnych organach. Należą do nich hymny i pieśni patriotyczne. Kompozycje wykonywane w trakcie mszy i nabożeństw również zostały przedstawione w postaci daleko odbiegającej od klasycznych wykonań ustalonych tradycją. Twórcy Festiwalu nie schlebiają publiczności, bo nie wszystkie dzieła są lekkie, łatwe i przyjemne dla ucha. Jest to paradoksalnie, genialne posunięcie organizatorów i pomysłodawców artystycznego przedsięwzięcia, które odbywa się na warszawskiej Pradze już po raz trzeci .