Hüzün kokuyor soğuk odada,

Gecenin karanlığı haykırıyor,

İnsanın içini burkan sessizlikle,

Ölüm döşeğinde gülümsüyor

Bedenin yok olmuşluğunda.

Yaşamla dalga geçiyor

Herkese “ elveda” diyen bakışlar,

Ve gözlerden süzülen yorgunluk,

İki damla gözyaşında

Bir el sallayış sonsuzluğa,

Geride, ne sevdalar kaldı,

Ne keder,

Ne de, kahkahalar…