Sen Gelmeden Önce Diye Başlayan Binlerce Cümle Geçiyor Aklımdan...
Sen Gelmeden Önce Ben Daha Bir Bendim.
Sen Gelmeden Kurallarım Yasaklarım Vardı.
En Güçlüsüydüm Hayatımın.
Bir Monitöre Saatlerce Boş Boş Bakamazdım Mesela.
Şarkılarım Vardı Sensiz Söylediğim Sesim Sadece Benimdi.
Daha Bir Umutluydum Yada Daha Bir Boştu Herşey.
Çözemedim.
Sonra Sen Geldin Ne Oldum Neyim Oldun Yine Çözemedim.
Ben Çözmeye Çalıştıkça Sen Daha Çok Geldin.
Ne Sana Sığınabildim Ne Kendime Sığabildim.
Tek Başıma Taşırken Bütün Yüklemleri
Öznelerimi Kaybetmiştim Sen Gelince
Bütün Roller Benimdi Hayata Oynuyordum
Sınırım Çekincemde Yoktu...
Ezberlemiştim Ben Aşkı Senden Önce...
Sen Geldin Ezberlerim Karıştı...
Repliklerimi Unuttum Susuyorum
Doğaçlamada Yapamıyorum Artık.
Tek Kişilik Dev Bir Oyununun Son Perdesi
Ve Söz Bitti...
Yaralarım Kanıyor Her Kanayan Yerden
Yine Umutlar Doğuruyor.
Daha Çok Acıyor Yaralarım, Umut Doğarken.
Olsun Diyorum,
Sensiz Bir Hayatım Var
Umutlarım Var Artık Diyorum...
Ama Olmuyor…
Hala Hayatımdasın
Ve Benim İçin Acısın...
Aklımdan Geçenleri Soruyorum Kendime...
Ve
Hak Vermek İstiyorum Sana
Fakat Veremiyorum…
Ama Bilemiyorum…
Gidişine Anlam Veremiyorum
Şimdi Başkası İle Evlisin Ama
Neden Seni Sevdiğimi Hala Bilemiyorum
Belkide Seni Temize Çıkarıyorum Ruhumda Adın AŞK Olsun Diye...
Yinede Hoşçakal Zamansız Aşkım…