دهگان:

قسمت 4 - بخش 4

ژاپن ، سرزمین اراده

بمباران اتمی: ویرانی هیروشیما و ناگاساکی و پایان جنگ جهانی دوم

Nuclear bombardment: Hiroshima & Nagasaki

日本、意志の国

核爆撃：広島と長崎

در آغاز سال 1945 ژاپن در سراشیب سرنگونی قرار داشت و سلطه بر شرق اقیانوس آرام را از دست داده بود ، محاصره خاک ژاپن سبب شده بود تا واردات مواد خام به این کشور تقریبا غیر ممکن شود ، اما با این وجود ارتش ژاپن حاضر به پذیرش تسلیم در برابر آمریکا نبود.
فرسایشی شدن جنگ، تلفات بی شماری را به دو سوی نبرد تحمیل میکرد و آمریکایان دریافتند که تسخیر خاک ژاپن به بهای خون هزاران هزار سرباز خواهد بود.
استراتژی آمریکا بر این بود تا با بمب باران شدید شهر های ژاپن ، این کشور را وادار به تسلیم کند ، با سقوط جزیره ایوجیما ، سیتره ی نیروی هوایی آمریکا بر ژاپن افزایش یافت .
ایوجیما تا پایان جنگ ،پایگاه بمب افکن های سنگین آمریکا بود و از این پایگاه ، مراکز ساخت جنگ افزار های ژاپن بمب باران میشد ، شرکت بوئینگ بمب افکن بی 29 را در سال 1944 به ناوگان هوایی آمریکا تحویل داده بود ، این دژ پرنده توان حمل بیش از 12 تن بمب را با خود داشت و به کابوسی برای شب های ژاپن تبدیل شده بود ، چرا که این بمب افکن ها با ریختن بمب های آتش زا در دل شب ، در شهر های ژاپن جهنم به پا میکردند.
تنها در نهم مارچ 1945 سیصد بمب افکن 29 بیش از سه هزار تن بمب های آتش زای خود را بر فراز شهر توکیو را رها ساختند ، بخش های گسترده از توکیو در آن شب سوخت و ویران شد ، سه شهر دیگر ژاپن یعنی ناگویا ، اوساکا و کوبه در فاصله چند روز دچار همین مصیبت شد.
بمب باران روزانه آمریکایی ها سبب شده بود تا کارخانه های تولید جنگ افزار در ژاپن آسیب های هنگفتی ببیند ، از این رو کارخانه ها به زیر کوه ها انتقال یافتند تا بتوانند کماکان به تولیدات خود ادامه دهند
با این وجود کوچکترین نشانه از تسلیم در ژاپنی ها دیده نمیشد و بی گمان ، تاکتیک بمب باران روزانه ی آنها هم قادر به پایان دادن به این نبرد نبود و تسخیر خاک ژاپن غیر ممکن به نظر میرسید.
ژاپنی ها با طراحی جنگ افزاری نوین به نام اوکا شکل تازه ای از یورش های کامیکازی را رقم زدند ، اوکا در واقع یک راکت انتحاری بود که توسط خلبان هدایت میشد ، این راکت به وسیله بمب افکن ها تا نزدیکی ناو ها حمل میشد ، سپس با رها شدن راکت ، خلبان اوکا آن را به سمت ناو هدف هدایت می نمود.
یورش های اوکا ، آسیب های به ناوگان دریایی آمریکا وارد آورد اما آمریکایی ها دریافتند که پیش از رها شدن اوکا ها باید بمب افکنی های که آنها را حمل میکنند را سرنگون کنند.
هری ترو من در ژولای 1945 به ریاست جمهوری آمریکا رسید ، او بر این بود تا از پروژه ی سری من هتن بهره برداری کند ، فرانکلین روزولت رئیس جمهور پیشین آمریکا در پی نامه ی محرمانه از آلبرت انشتین از دست یابی آلمان ها به دانش اتمی با خبر شده بود و بر این بود تا زودتر از آنها از این دانش بهره برداری کند ، از این رو پروژه من هتن در سال 1939 آغاز شد و هدف آن ساخت ابر بمبی با انرژی اتمی بود، مدیر این پروژه ژنرال لزلی گروز از مهندسین نظامی آمریکا انتخاب شد و دانشمندانی از سراسر جهان برای برآورده شدن این دستاورد تلاش ورزیدند ، نابغه ی آلمانی تبار رابرت اوپن هایمن که به آمریکا مهاجرت کرده بود نیز سرپرست دانشمدان این پروژه بود.
در راستای این هدف ، از دو عنصر رادیو اکتیو اورانیوم و پلوتونیوم برای ساخت دو بمب به کار گرفته شد ، بمب اورانیومی ، پسر کوچک نامگذاری شد و دانشمندان بر این بودند که