Το να είναι κάποιος φτωχός στην πλούσια Γερμανία δεν είναι τόσο σπάνιο όσο φαντάζεται κάποιος, ειδικά όταν μιλάμε για την περιοχή του Ρουρ.

Εξαιτίας του κλεισίματος των ανθρακωρυχείων και της έλλειψης σχεδίου πολλοί κάτοικοι της περιοχής νιώθουν πως οι πολιτικοί τους εγκατέλειψαν.

«Πιστεύω ότι ο Μάρτιν Σουλτς έχει δίκιο όταν λέει πως πρέπει να εξαλείψουμε αυτές τις ανισότητες. Πρέπει να φροντίσουμε όσους δεν έχουν πολλά αγαθά. Είναι λάθος όταν η Άνγκελα Μέρκελ λέει ότι σε όλους αρέσει να ζουν στη Γερμανία και πως έχουμε ποιότητα ζωής γιατί αν και η χώρα είναι πανέμορφη, δεν είμαστε όλοι καλά» λέει κάτοικος του Ντίσελντορφ.

Υπάρχει ένα ρήγμα στη σύγχρονη Γερμανία. Από τη μία πλευρά υπάρχουν οι χρόνια άνεργοι και όσοι δουλεύουν part time. Από την άλλη υπάρχουν οι εκατομμυριούχοι και οι περιοχές με χαμηλή ανεργία.

Όσον αφορά στους μισθούς, το ρήγμα είναι μεγαλύτερο καθώς οι υψηλοί μισθοί αυξάνονται ταχύτερα από τους χαμηλούς.

Για αυτό το λόγο το ίδρυμα Χανς Μπέκλερ, στενά συνεργαζόμενο με τα συνδικάτα, θέλει οι πλούσιοι να υποστηρίξουν τη μεσαία τάξη και τους φτωχούς.

«Απαιτείται ένας φόρος κληρονομιάς και πλούτου γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος να μπει χέρι στις μεγάλες περιουσίες που είναι συγκεντρωμένες σε έναν μικρό αριθμό ανθρώπων».

Ο πρόεδρος του ινστιτούτου οικονομικών ερευνών διαφωνεί.

«Ο φόρος πλούτου δεν είναι σωστό εργαλείο. Η συνέπεια θα είναι να φύγουν στο εξωτερικό όλες οι εταιρείες με μεγάλο κεφάλαιο. Αν αυτό συμβεί και ανέβει ο βασικός μισθός, τότε αυτό που θα γίνει είναι ότι η ανεργία θα ανέβει και το ρήγμα πλούσιων φτωχών δεν θα κλείσει. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να φορολογήσουμε τα ακίνητα αλλά οι πολιτικοί δεν το τολμούν γιατί φοβούνται πως οι ιδιοκτήτες θα αντιδράσουν».

Οι βάσεις για μία καλή δουλειά μπαίνουν ήδη από το σχολείο. Ένας τομέας όμως που η Γερμανία δεν τα πάει καλά. Το κοινωνικό υπόβαθρο είναι αυτό που μέχρι σήμερα καθορίζει την επαγγελματική επιτυχία στη χώρα.