nerde kendini bilmez çocuklar,
bir sabah öylece çekip gittiler,
çınladı alkışlar kör sokaklarda,
yankısı kime kaldı?

deniz koydum adını,
kederi bende kaldı,
uzak köyler kurdum birbirine,
denizine aldandım.

acının surlarında ateşler yaktım,
vuruldu şehirler, soluksuz kaldı,
kendine çekildi bütün zamanlar,
gölgeler orda kaldı.

deniz koydum adını,
kederi bende kaldı,
uzak köyler kurdum birbirine,
denizine aldandım.

çılgın zamanlarda yaşamak bize düştü; ölümün acımasızlığı her zamankinden beter..
gidenler, gelenler, düşenler..
ah zamanon sonsuzluğunu anlamayanlar,
düştük yola, güzel şeyler bulmak umudu ile,
ışıklari ile büyük şehirler yol oldu bize,
iz sürdük yalnızlığa..

www.yakindaduyarsin.com