ရသမ်ားႏွင့္ ခရီးစဥ္
ရတနာပံု မႏၱေလး (အပုိင္း - ၃)

ရတနာပူရ ေရႊအင္း၀ …
ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမင္းေနျပည္ေတာ္၊ ရတနာပံု မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီး ေပၚေပါက္လာဖို႔ သမိုင္းေျခရာ ေကာက္ၾကည့္သည့္အခါ ရတနာပူရ ေရႊအင္း၀ ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းႀကီးဟာ အလြန္အေရးပါေနသည္။
ရွမ္းညီေနာင္သံုးဦးမွ ဆင္းသက္လာသည့္ ပထမဆံုး အင္း၀မင္းဆက္ သတိုးမင္းဖ်ားဟာ ၁၄ ရာစုအလယ္ပုိင္းကာလမွ စတင္ၿပီး အင္း၀ၿမိဳ႕ကုိ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။
အင္း၀ၿမိဳ႕သည္ ဧရာ၀တီႏွင့္ ဒုဌ၀တီတို႔ေပါင္းဆံုရာ ျမစ္၀ ေဒသတြင္ရိွၿပီး အင္းမ်ားလည္း ေပါမ်ားေသာေၾကာင့္ အင္း၀ဟု ေခၚတြင္ခဲ့ေၾကာင္း အဆိုရိွခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမစ္ေရႀကီးမႈဒဏ္မ်ားလည္း မၾကာခဏ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၀၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အင္အားျပင္းထန္သည့္ ငလွ်င္ႀကီးလႈပ္ခတ္ခဲ့သျဖင့္ အင္း၀ၿမိဳ႕ ပ်က္သည္အထိ အပ်က္အစီးမ်ားခဲ့သည္။ ထိုအေျခအေနေၾကာင့္ ျမန္မာမင္းမ်ား အထက္အညာသို႔ဆန္ကာ ယခု အမရပူရ ၿမိဳ႕ေတာ္ေနရာသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ၾကသည္။
၁၂၂၁ ခုႏွစ္အေရာက္တြင္ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ မင္းတုန္းမင္းၾတားႀကီးသည္ ေဂါတမဘုရားရွင္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ထားခဲ့ဖူးသည့္ ရတနာပံု မႏၱေလးၿမိဳ႕ေနရာတြင္ ၿမိဳ႕သစ္ထပ္မံတည္ေဆာက္ၿပီး စိုးစံခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ေတာ္သည္ ရတနာပူရ ေရႊအင္း၀မွ အစျပဳသည္ဟု ဆိုရန္ရိွသည္။
အင္း၀ၿမိဳ႕တြင္ ေစ်းခ်ိဳရိွခဲ့ဖူးသည္။ အမရပူရတြင္လည္း ေစ်းခ်ိဳရိွသည္။ ထို႔ေနာက္ မႏၱေလးၿမိဳ႕တြင္လည္း ေစ်းခ်ိဳရိွေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကသူမ်ားသည္ ထိုသို႔ေသာ အမည္မ်ားစြာကုိ ရတာပံု မႏၱေလးၿမိဳ႕ေတာ္အထိ သယ္ေဆာင္လာၾကသည္။
ရတနာပူရ ေရႊအင္း၀သည္ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ ထင္ရွားေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းႀကီး ျဖစ္၍ေနပါသည္။