پژوهشگران موفق شده اند به کمک ادرار بازیافت شده، برق لازم برای تلفن های همراه و لامپها را تامین کنند.
تحقیقات در این باره از سه سال پیش آغاز شده و با کسب نتایج موفقیت آمیز، قرار است این پروژه بزودی در تعدادی از اردوگاههای پناهندگان در آفریقا اجرا شود.

برای مرکز بیوانرژی بریستول انگلستان ادرار یک سوخت مهم است. همه، از دانشجو گرفته تا طراح و تکنسین می توانند به این مرکز بیایند و ادرارشان را برای انجام تحقیقات علمی، اهدا کنند. این ادرارها جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل می شود.

دکتر جاناتان وینفیلد معاون این مرکز، با نشان دادن قسمتی از ادرار جمع آوری شده و متصل به پیلهای سوختی میکروبی می گوید: «اینجا ما مقداری ادرار داریم که آن را داخل محل ادرار می ریزیم. از این لحظه، دیگر ادرار یک زباله مایع نیست بلکه ماده اولیه مورد نیاز پیل های سوختی میکروبی محسوب می شود. در درون این پیل های سوختی باکتری هایی وجود دارد که از این ادرار استفاده می کنند و به تجزیه شیمیایی آن و تولید الکترون می پردازند. ما این الکترون ها را به عنوان الکتریسیته و انرژی، ذخیره می کنیم. ما همچنین سیستمی داریم که با این الکتریسیته، موبایل ها را شارژ می کند.»

برای این کار باید میکروبهای زنده داشت یعنی میکروبهایی که از ادرار برای رشد خود تغذیه می کنند. به همین دلیل دانشمندان می گویند ادراری که هنوز تازه است، پتانسیل بیشتری برای تولید برق دارد.

این پیل های سوختی، هم از ادرار برای تولید برق استفاده می کنند و هم آن را به زباله ای پاک تبدیل می کنند.

دکتر توسین اوباتا، دیگر پژوهشگر مرکز بیوانرژی بریستول می گوید: «ما آبشاری از ۶ پیل سوختی میکروبی داریم. ادرار وارد اولین پیل می شود و سپس مرحله به مرحله از تمام پیل های سوختی می گذرد. انرژی تولید شده از طریق این پیل ها به رایانه منتقل می شوند و می توان به کمک دستگاه، مقدار ولتاژ برق تولید شده را دید.»

جشنواره موسیقی گلاستونبری انگلستان فرصت خوبی برای آزمایش نتیجه این تحقیقات در مقیاسی گسترده بود.
به این ترتیب در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ میلادی تیم هایی از مرکز بیوانرژی بریستول توالتهایی در محل برگزاری جشنواره نصب کردند. پیل های سوختی میکروبی نیز در همان محل نصب شدند. در این جشنواره که به مدت ۵ روز برگزار می شد حدود ۱۷۵ هزار نفر حضور داشتند.

به محض جمع آوری ادرار شرکت کنندگان جشنواره، پیل های سوختی میکروبی شروع به کار کردند و چراغ های همان توالتها از برق تولید شده توسط این پیل ها روشن شدند.

پروفسور یوهانس ایروپولوس، مدیر مرکز بیوانرژی بریستول می گوید: «ما این فناوری را آزمایش کردیم؛ با ابزاری مانند شارژ موبایل ها و با نصب پیل ها در محل ادرار. آزمایش ها نشان داد که امکان تولید انرژی به این شیوه حتی در محیطی دور از آزمایشگاه نیز بخوبی امکان پذیر است. به این ترتیب می توان گفت این سیستمی خودکفاست و می توان آن را در اردوگاه پناهندگان، در محله های فقیرنشین، در سکونتگاههای غیررسمی و هر جایی که هیچ زیرساخت و هیچ شبکه ملی وجود ندارد، به اجرا گذاشت.»

او می افزاید: «فناوری استفاده از ضایعات تغذیه برای تولید انرژی یک فناوری فوق العاده است زیرا ماده اولیه آن به فراوانی وجود دارد و در این باره هیچگاه کمبودی احساس نخواهد شد. این فناوری به سوختهای فسیلی یا چیز دیگری نیاز ندارد. تنها چیزی که نیاز دارد زباله های انسانی است که به عنوان منبع تامین الکتریسیته استفاده خواهد شد.»

از آنجا که پیل های سوختی میکروبی ابزاری ارزان قیمت هستند، انتظار می رود استفاده