Μετά από 19 μήνες μιας από τις πιο άσχημες και πιο μοχθηρές προεκλογικές περιόδους στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία, οι απεσταλμένοι του euronews στη Νέα Υόρκη συζητούν το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών.

Μαρκ Ντέιβις:
Ακόμα μου ακούγεται περίεργο όταν λες τις λέξεις «Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ». Οι εκλογές αυτές προκαλούν πολλά ερωτήματα. Για παράδειγμα, τι θα γίνει με το περιβάλλον όταν έχουμε ένα Αμερικανό πρόεδρο που λέει πως η κλιματική αλλαγή είναι απάτη; Τα ανθρώπινα δικαιώματα, με ένα νέο πρόεδρο που έχει υπερασπιστεί τον εικονικό πνιγμό και το Γκουαντάναμο;

Στεφάν Γκρόμπε:
Και τι θα γίνει με το τείχος ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό; Ήταν μια από τις πρώτες προεκλογικές δεσμεύσεις του Τραμπ. Θα το δούμε να γίνεται; Και με τον αμφιλεγόμενο νόμο για την περίθαλψη, το Obamacare, θα δούμε μέχρι και 30 εκατομμύρια Αμερικανούς να χάνουν την ασφάλισή τους; Πολλά ερωτήματα λοιπόν. Ο Τραμπ πάντα έλεγε ότι θα αρχίσει να ξηλώνει την παρακαταθήκη του Ομπάμα από την πρώτη μέρα. Όμως φαίνεται πως έχει την λαϊκή εντολή. Σε εξέπληξε αυτό; Είδαμε μαζική προσέλευση υπέρ του Τραμπ.

Μ.Ν.:
Αυτό που με εκπλήσσει είναι ότι είδαμε τόσες πολλές διαφορετικές, αντιφατικές πλευρές του Τραμπ. Έχουμε τον άνδρα που έλεγε «βάλτε την στη φυλακή» για την αντίπαλό του, τη Χίλαρι Κλίντον, και μετά στη νικητήρια ομιλία του την επαίνεσε και είπε ότι οι Αμερικανοί της οφείλουν ευγνωμοσύνη. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν ο υποψήφιος Τραμπ θα είναι διαφορετικός άνθρωπος από τον πρόεδρο Τραμπ.

Σ.Γ.:
Νομίζω ότι πρέπει να πούμε και κάτι για την Χίλαρι Κλίντον. Σίγουρα δεν ήταν η ιδανική υποψήφια. Πολλοί Αμερικανοί μου έλεγαν όλο αυτό το διάστημα ότι θα ήταν η λιγότερο κακή επιλογή, αλλά τώρα βλέπουμε ότι τελικά ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν αυτό το άτομο. Εξεπλάγην από την αδυναμία της στο λεγόμενο «τείχος του βορρά», πολιτείες όπως το Γουισκόνσιν, η Πενσιλβάνια, το Μίσιγκαν. Στο Μίσιγκαν παραλίγο να χάσει στις προκριματικές απο τον Μπέρνι Σάντερς, και τώρα φαίνεται πως η ψήφος των ισπανόφωνων δεν ήταν αρκετή για να αντισταθμίσει την φανερή υστέρησή της στους λευκούς εργάτες χωρίς πανεπιστημιακή μόρφωση.

Είδα πολλές γυναίκες να δακρύζουν. Μάλλον ήταν η τελευταία φορά, τουλάχιστον στο προσεχές μέλλον, που προσδοκούσαν να δουν μια γυναίκα πρόεδρο. Και είδα γυναίκες να κλαίνε όταν η Χίλαρι Κλίντον πήρε το χρίσμα στην Φιλαδέλφεια. Άρα η γυάλινη οροφή στο συνεδριακό κέντρο Javits αντέχει, δεν υπήρξαν άλλες ρωγμές σήμερα, και η Αμερική ακόμα περιμένει την πρώτη γυναίκα πρόεδρο.