Bu askerler henüz 20’li yaşlarda… Bazıları ilk kez geçtiğimiz Bahar ayında savaştı.

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti askerleriyle Azerbaycan arasında yeniden başlayan çatışmalar 30 yıldır süren anlaşmazlığı yeniden alevlendirdi.

Aram Yegoryan, Ermeni Asker: ‘‘Biz kendi yurdumuzu, ailemizi ve burada yaşayanları koruyoruz.’‘

Sovyet Rusya döneminde daha çok Ermenilerin yaşadığı ancak Azerbaycan’a ait bu Güney Kafkas bölgesi, 1991 yılında bağımsızlığını ilan etti.

Savaş dönemi boyunca 25 bin kişi hayatını kaybetti ve yaklaşık bir milyon kişi evlerini terk etti. 1994 yılında Ermeni ordusunun zaferi sonrası ateşkes ilan edildi. O dönemden itibaren iki taraf arası olaylar devam etti.

Bölgenin kuzeyinde bulunan sınır hattı denilen yerde geçtiğimiz Nisan ayında çatışmalar yeniden başladı. Uzun süren sessizlik yerini silah seslerine bıraktı.

euronews: ‘‘Bu siperlerin dışına çıkmamız yasak. Diğer tarafta sadece 100 metre ötede Azerbaycanlı askerler var. Ateşkese rağmen orada gece gündüz nöbet tutuyorlar.’‘

Nisan ayında Ermenistan’dan gelen birçok gönüllü asker sözde Dağlık Karabağ Ordusu’nu Azerbaycan’dan gelecek her türlü saldırıya karşı koruyacağı teminatını verdi.

Sevak Sardaryan, Kuzey Cephesi Komutanı: ‘‘1994’teki antlaşmadan beri karşı taraf devamlı ateşkesi ihlal ediyor. Nisan ayındaki çatışmayı onlar başlattı. Aslında tekrar başlamamaları için hiçbir neden yok. Biz bu saldırılara iyi hazırlandık. Direnişimiz çok daha güçlü olacak.’‘

Cephenin hemen ilerisinde Ermeni Köyü Taliş bulunuyor. Burası 1990’daki savaşta önemli rol oynamış. Geçtiğimiz Nisan ayındaki savaşta burası da vurulan yerler arasında… Köyde oturanlar tahliye edilmiş. Anlatılanlara göre evlerinden çıkmayı reddeden 3 kişi hayatını kaybetmiş.

Garik bize bu köyde bulunan evini gösteriyor.

Garik Ohanyan, Taliş Sakini: ‘‘İşte benim evim… Burayı inşa etmek için 20 yıl uğraştım. Tam 20 yıl. Burada dokuz kişi yaşıyorduk.’‘

‘‘Bakın hiçbir şey kalmamış. Her şey yıkılmış. Ne yapacağımı bilmiyorum.’‘

Garik şimdi komşu köye sığınmış. Annesi, karısı ve beş çocuğuyla buradaki bir akrabalarında kalıyorlar. Yaşam şartları zor ancak kendi evlerine gitmeye korkuyorlar.

Amalya Ohanyan, Garik’in Annesi: ‘‘Bir çocuğum daha vardı ve savaşta öldü. Bunun için bana emekli maaşı bağladılar. Diğer oğlumun da beş çocuğu bulunuyor. Şimdi ne yapacağız bilmiyoruz. Buraya sıkışıp kaldık.’‘

Garik Ohanyan, Taliş Sakini: ‘‘Bugüne kadar köyden sadece 1992 yılında kaçmıştık. Şimdi savaşın yeniden çıkacağını düşünüyoruz. Her zaman silah sesleri oluyor. Biz barış yanlısı bir çözüm istiyoruz.’‘

Şimdi cephenin diğer tarafına, Azerbaycan’a gidiyoruz. Ancak oraya doğrudan gitmek imkansız. Dağlık Karabağ Bölgesi ile Azerbaycan arası tüm yollar kapatılmış.

Az önce çekim yaptığımız Taliş Köyü, şu anda geldiğimiz ve Azerbaycan askerlerinin nöbet tuttuğu Terter Bölgesi’ne sadece 15 kilometre uzaklıkta… Ancak buraya varmak için öncelikle Erivan’a, oradan Gürcistan’a, ardından da Azerbaycan‘ın başkenti Bakü‘