دارنده مدال نقره ۴۰۰ متر پاراالمپیک از بلژیک مطالب رسانه ها درباره اقدام به مرگ تدریجی یا اتانازی خود پس از رقابتهای ریو را تکذیب کرد.

ماریکه ورفوورت از چهارده سالگی دچار بیماری نادری است که کارآیی ماهیچه ها به شدت کاهش پیدا می کند و توان شنوایی و دیداری ناگهان از بین می رود. او از سال ۲۰۰۸ خواستار اتانازی و یا مرگ تدریجی شد اما هیچگاه این اقدام را عملی نکرد.

او در کنفرانس خبری گفت: «تحمل زندگی با این همه درد و رنج کار راحتی نیست، بدن من هر سال بیش از پیش تضعیف می شود و من بواسطه این کاغذها بسیار خوشحالم. هنوز زنده هستم و هنوز می توانم از لحظه لحظه دقایق زندگی لذت ببرم.»

ورفورت سه مدال المپیک دو نقره و یک طلا از ریو و لندن دارد.

ماریکه ورفوورت گفت: «امیدوارم در کشورهای دیگری چون برزیل هم حق اتانازی آزاد و به رسمیت شناخته شود و دیگر تابو نباشد. من کاغذهای حق اتانازی را از سال ۲۰۰۸ امضا کرده ام. حالا ۲۰۱۶ است و ۸ سال از آن سال گذشته و من دیروز یک مدال نقره المپیک برده ام. شگفت انگیز است و بسیار از این اتفاق خوشحالم.»

بلژیک یکی از کشورهای پیشرو در زمینه حق اتانازی است. اتانازی در بلژیک از سال ۲۰۰۲ آزاد و برسمیت شناخته می شود. و بسیاری از کسانی که بیماریهای ناعلاج دارند با خواست مرگ تدریجی از دیگر کشورهای اروپایی به بلژیک می روند.