الکساندر داویدوویچ هلرمان از شاهدان فاجعه نیروگاه اتمی چرنوبیل، اکنون در هشتاد سالگی در کی یف، پایتخت اوکراین زندگی می کند.

وی کارش را در این نیروگاه اتمی از سال ۱۹۷۶ میلادی یعنی زمانی که نخستین رآکتور آن فعال شد، آغاز کرد. الکساندر یکی از نخستین کسانی است شاهد انفجار واحد چهارم این نیروگاه بوده و پس از وقوع حادثه نیز تا شش ماه در چرنوبیل می ماند.

الکساندر از روز حادثه چنین می گوید: «من خانه ای در پریپیات داشتم و همه چیز را به وضوح دیدم. من به ایستگاه رفتم و به سمت واحد چهارم حرکت کردم. من فروریختن دیوار را دیدم. پمپ های آب به زمین افتادند. من رئیس ایستگاه را از همه این موضوع ها آگاه کردم. او هم مسکو را مطلع کرد.» و می افزاید: «همان طور که در ایستگاه حرکت می کردیم، یک پرتو بزرگ صورتی رنگ را دیدیم. رئیس ایستگاه به من نگاهی کرد و تنها سه کلمه گفت: این زندان است. هنوز این کلمات را به یاد می آورم.»

پریپیات که خانه الکساندر در آن واقع بود، اکنون به شهرک متروکه ای بدل شده است. او درباره امکانات این نیروگاه و دلیل وقوع این حادثه که «انجام آزمایش» عنوان شده می گوید: «آنها نباید این آزمای