Yürek sesi her şeyi biliyor da Çaresizliğinden susuyor

Yüreğimde ne mahcupluklar eskittim ne sensiz günlere isyan ettim ne de kadere kızdım Yüreğim oyalanmışsa kime suçlusun diyebilirdim ki Yapamazdım zaten yine aynı yolun yolcusu olarak kalmayacak mıydım Yalnızlığımı bırakmadım hiç Kızsam da en çok yine ona beni hiç yalnız bırakmadı ki odamdaki gözyaşlarımı silen yokluğundu Başkası olamazdı içimde sayısız hayalinle yaşarken dinamitler patlasa ne olur ki yüreğim oyalanmışken sen bilirsin beni Allahım çok mu geldim bu hayata bir benim sevmem mi fazla geldi

Gözlerinden mutluluk akıyordu da sen bana bakmıyordun ki sevgili

Haberin var mı seni sevmiştim Ve ben ilk defa cenneti gözlerinde karşılamıştım Huzur cennet demekmiş de cennettekiler hep bu yüzden huzuru ertelemişler İçim acıyor desem inanır mısın Bedenim hayati faaliyetleri reddediyor desem yüreğim senliğine biçare desem gecelerce ağladım desem çok mu yalancı olurdum Sen söyle sevgili Ben cenneti sende gördüğüm için huzuru sevdim Yanılmadım inan hiç yorulmadım sadece çok sevdim

Dermanı yok bu aşkın Çaresiz yine günbatımı hüzünleriyle ağlayacağım

daha neler neler ve kim bilir nerelerden gelecek hayatımın zindan gözyaşları Bu sefer yüreğim dualarda bir tek o mutlu olsun herkesten daha fazla