Izjava 710399 je dokumentarni film o Sulejmanu Haliloviću, ocu koji pokušava saznati šta se dogodilo sa njegovim petnaestogodišnjim sinom, koji mu se istrgao iz ruku i nestao u srebreničkom genocidu 1995. godine. Kroz film se isprepliću i sudbine još tri muškarca koji su nestali zajedno sa 15-godišnjim Almirom Halilovićem. Ovaj dokumentarac je prikazan na Sarajevo film festivalu, Balkan Black Box Festivalu u Berlinu, Riverside Festivalu u Londonu, Oxford Festivalu u Londonu, na festivalu bh. filma u New Yorku, kao i na skupu američkih novinara Frontline.

Film pokušava oslikati jedan aspekt bošnjačke realnosti 11 godina nakon rata – realnost zaostavštine ratnih zločina, uništenih života žrtava i povlaštene pozicije koju u ovom društvu uživaju počinioci. Film prati pokušaj filmske ekipe i porodice petanestogodišnjeg dječaka, koji je, zajedno sa još tri čovjeka, nestao tokom genocida u Srebrenici, da saznaju šta se s njim dogodilo. Osnova za potragu su izjave koje su od njih četvorice uzeli srpski vojni policajci 23.7.1995. u Zvorniku, a koje dokazuju da su bili živi nakon što su okončana masovna strijeljanja u i oko Srebrenice.

Kako se priča odmotava, otkrivamo nove i potresne detalje o njihovoj sudbini, da su preživjeli masovno strijeljanje, o humanom pokušaju jedne srpske porodice da ih spasi i okrutnosti njihovih komšija koji ih zbog toga i danas progone, o ličnim dramama porodica koje očajnički pokušavaju saznati bilo šta o njihovoj djeci, muževima i sinovima, o državi koja zapošljava počinioce.

Nekoliko priča se slaže u mozaik koji je ustvari priča o današnjoj Bosni i Hercegovini, tužnoj zemlji u kojoj će se sa posljedicama ratnih zločina živjeti decenijama.