پیرچشمی یک مشکل عمومی در سنین بالا است ولی دلیل آن هنوز کاملاً شناخته نشده است. با افزایش سن، عدسی چشم انسان قابلیت انطباق خود را از دست می دهد و برای دیدن اشیای دور و نزدیک باید از عینک استفاده کرد.آنچه مشخص شده این است که عدسی چشم قابلیت انعطافش را از دست می دهد و نمی تواند خود را با فاصله های مختلف تطبیق دهد.

پیشرفت علم راه حل های مختلفی برای رفع این مشکل ارائه داده است تا کسانی که مایلند، بتوانند از گذاشتن عینک اجتناب کنند. ازجمله اینکه جراح می تواند به جای عدسی سفت شده، یک لنز مصنوعی مثل عدسی های چند کانونی بگذارد تا بوضوح اشیاء دور و نزدیک را در یک زمان ببینیم. این کار اغلب در جراحی آب مروارید انجام می شود. ولی این عدسی ها بی عیب نیستند.

رئیس بخش چشم پزشکی بیمارستان جیمنز دیز در اسپانیا، راه درمان ایده آل پیرچشمی را در ساختن نوعی از عدسی می داند که به فیزیولوژی انسان نزدیک باشد وبتواند کار عدسی چشم انسان را تقلید کند. ایرادی که به لنزهای مصنوعی گرفته می شود اینست که اگرچه قدرت دید دور و نزدیک را تصحیح می کند ولی قابلیت تقلید مکانیسم تطابق را ندارد.

دانشمندانی که در چارچوب ی