Andrzej Bogucki (ur. 11 listopada 1904 w Warszawie, zm. 29 lipca 1978 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy, śpiewak operetkowy, piosenkarz.

Był uczniem Gimnazjum Reja w Warszawie. Ukończył Szkołę Podchorążych w Grudziądzu. Był zawodowym oficerem kawalerii (z woli swojego ojca), służył w 7 Pułku Ułanów w Mińsku Mazowieckim. Jednakże z powodów zdrowotnych zakończył służbę w 1929 roku. Od tego czasu poświęcił się aktorstwu.

Związany z Warszawą, choć był też aktorem teatrów innych miast. Od roku 1947 do końca życia mieszkał w stolicy. Mieszkał na osiedlu Mariensztat. Pracował do swych ostatnich dni.

Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim

Pochodził z rodziny o głęboko zakorzenionych tradycjach aktorskich Rapackich i Leszczyńskich. Jego ojciec, Stanisław Bogucki był barytonem Opery Warszawskiej. Zarówno ze sceną, jak i z filmem związany był od dzieciństwa. Jego matką była Róża Rapacka, córka Wincentego Rapackiego.
Oficjalny debiut teatralny aktora przypadł na dzień 30 kwietnia 1930 roku. Początkowo Bogucki związany był z warszawskim Teatrem Polskim (1930–1933), następnie z Teatrem Nowej Komedii (1933–1934), Redutą i Teatrem Ateneum w Warszawie. Potem współpracował z teatrami krakowskimi i łódzkimi.
Jako piosenkarz zadebiutował w roku 1931 w teatrzyku „Banda”, w którym występował do 1932 roku. Miał bardzo charakterystyczny głos. To właśnie działalność piosenkarska przyniosła mu największą popularność.

Po 1945 roku przez wiele lat występował wraz z Chórem Czejanda, z którym nagrał wiele utworów. Spopularyzował znaną piosenkę Czerwony autobus, a także piosenki o stolicy: Jak przygoda, to tylko w Warszawie, Warszawska piosenka, A tu jest Warszawa.

Wylansował też wiele przebojów lirycznych w radiu, takich jak: Czy ty wiesz, moja mała, Mnie się żadna tak nie podoba jak ty, Jest jedna jedyna, A mnie jest szkoda lata, Dorotka.

Muzykę napisał Walter Jurman
Słowa Emanuel Szlechter