Χαλκίδα, 2015: στο εργοστάσιο τσιμέντου, που δέσποζε επί, σχεδόν, 90 χρόνια στην περιοχή, οι μηχανές έχουν σταματήσει.
Παρά τον εκσυγχρονισμό της μονάδας, ο όμιλος Lafarge αποφάσισε τελικά «λουκέτο», αφού η συρρίκνωση της κατασκευαστικής δραστηριότητας στην Αττική το κατέστησε «μη βιώσιμο».
200 εργαζόμενοι έχουν, ήδη, απολυθεί.
Οι υπόλοιποι, απλά, περιμένουν τη σειρά τους.

Όπως ο Στέλιος Φωτιάς, από τους λίγους που έχουν μείνει ακόμα στο εργοστάσιο:
«Ομαδικές απολύσεις, 226 άτομα. Δε μας ζήτησε 50,60,70, 80 άτομα. Όλοι. Θέμα χρόνου είναι όλα. Περιμένουμε αυτό το μήνα, τον άλλο μήνα, κάποια στιγμή να τελειώσουμε όλοι μας.»

Πιστωτική ασφυξία, μειωμένη ζήτηση και αύξηση της φορολογίας αποτελούν θηλιά γύρω από τις ελληνικές επιχειρήσεις.

Μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια, ο νομός Εύβοιας ευημερούσε, καθώς αποτελούσε ένα από τα βιομηχανικά κέντρα της Ελλάδας. Σήμερα, έχει μετατραπεί σε μία περιοχή που μαστίζεται από ανεργία που ξεπερνά το 35%.

Έξι χρόνια ύφεσης «αφάνισαν» το 26% του ε