Με μια πρώτη ματιά είναι μία συνηθισμένη επιχείρηση. Η ιδιαιτερότητά της είναι ότι 200 στους 230 εργαζομένους της είναι άτομα με κάποια αναπηρία.
Την Τετάρτη, διεθνή ημέρα για άτομα με αναπηρίες το θέμα της πρόσβασης στην εργασία τίθεται εκ νέου.
Το Βέλγιο έχει 122 επιχειρήσεις που απασχολούν τέτοια άτομα.
Ο Σαντάλ εκπαιδεύει αυτούς που στο μέλλον θα προσληφθούν.

«Εκπαιδεύτηκα στην αρχή όταν ήρθα και τώρα εκπαιδεύω τους νέους
που έρχονται στο εργαστήριο. Κάνουν λοιπόν δύο χρόνια εκπαίδευση και στη συνέχεια εάν θέλουν μένουν».

Ο βαθμός αναπηρίας σε κάθε περίπτωση διαφέρει. Αυτή η επιχείρηση προσαρμοσμένης εργασίας όπως αποκαλείται, αντλεί το ένα τρίτο της
χρηματοδότησής της από κρατικές ενισχύσεις.

«Το πλεονέκτημα για τους εργαζομένους, είναι ότι προσαρμόζουμε τις
θέσεις εργασίας και την οργάνωση της δουλειάς στην ιδιαιτερότητα του
κάθε ατόμου. Ο χαμηλότερος μισθός είναι γύρω στα 9,50 ευρώ μικτά την ώρα
και ο υψηλότερος στα 14,50 ευρώ την ώρα μικτά».

Η αμοιβή είναι μέτρια αλλά για πολλούς αυτό δεν είναι παρά η αρχή μιας δεύτερης ζωής, Ο Έντι περνάει την πρώτη του ημέρα στο εργαστήριο ξυλουργικής. Εάν όλα πάνε καλά, μετά από μια δοκιμαστική περίοδο δύο εβδομάδων θα προσληφθεί.

«Νιώθουμε χρήσιμοι γιατί με την αναπηρία πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα. Καταλαβαίνω ότι ένας κλασικός εργοδότης δεν θα πάρει ένα άτομο
με πρόβλημα- εγώ δεν μπορώ να γονατίσω για παράδειγμα- αλλά είμαστε πολύ χαρούμενοι που βρίσκουμε δουλειά».

Το ιδανικό, για το διευθυντή, είναι να γίνουν περισσότερο μικτές οι κλασικές επιχειρήσεις. Δεκαπέντε ευρωπαϊκές χώρες έχουν ορίσει ποσοστά για προσλήψεις ατόμων με αναπηρία στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Αλλά σπανίως αυτά τηρούνται.