http://turk-kulturu.1forum.biz

Izdırabın sonu yok sanma bu âlem de geçer
Ömr-i fâni gibidir gün de geçer dem de geçer
Gam karar eyliyemez hânde-i hurrem de geçer
Devr-i şâdi de geçer gussa-i mâtem de geçer
Gece gündüz yok olur ân-ı dem âdem de geçer.

Bu tecellî-i hayat aşk ile büktü belimi
Çağlayan göz yaşı mı yoksa ki hicrân seli mi?
İnliyen sâz-ı kazânın acaba bam teli mi?
Çevrilir dest-i kaderle bu şu’ ünun filimi
Ney susar mey dökülür gulgule-i Cem de geçer.

İbret aldın okudunsa şu yaman dünyadan
Nefsini kurtara gör masyâd-ı mâfihâdan.
Niyyet-i hilkâtı bu aşk-ı cihân-arâdan
Önü yokdan sonu .oktan bu kuru da’ vâdan
Utanır gayret-i gufranla cehennem de geçer.

Ne şerîat ne tariykat ne hakiykat ne türe
Süremez hükmünü bunlar yaşadıkça bu küre
Câhilin korku kokan defterini Tanrı düre!
Mâ’ rifet mahkemesinde verilen hükme göre
Cennet iflas eder efsâne-i Adem de geçer.

Serseri Neyzen’ in aşkınla kulak ver sözüne
Girmemiştir bu avâlim bu bedyi’ gözüne.
Cehlinin kudreti baktırmadı kendi özüne.
Pir olur sâkiy-i gül çehre bakılmaz yüzüne
Hâk olur pîr-i mugan sohbet-i hemdem de geçer.

Şiir : Neyzen Tevfik

Yorumlayan : Ali Bektaş