میری ماتیو، متولد و بزرگ شده در شهر “آوینیون“، خواننده ای با شهرت بین المللی است. او دور جدید کنسرت هایش را از شهر زادگاهش در جنوب فرانسه آغاز می کند و طرفدارانش از فاصله دور آمده اند تا او را ببینند.

رودولف، از آلمان یکی از آنها است. او می گوید: “ما به او لقب بلبل آوینیون داده ایم که معرف صدای اوست و تحریر صدای او را نشان می دهد.”

کوکو و آنی از فرانسه می گویند: “ما از مونپولیه، مخصوص این برنامه آمده ایم. تا بحال او را ندیده بودیم، پنجاه سال فعالیت جشن گرفتن دارد، برای همین آمده ایم.”

ونسان از نیویورک آمده است. وی می گوید: “ من در نیویورک زندگی می کنم، فقط برای این برنامه آمده ام. این جزو لیست آرزوهای پیش از مرگ من است، مثل گراند کانیون و چیزهای بزرگ دیگر جزو دیدنی های دنیا است.”

این خواننده معروف فرانسوی در پنجاه سالگی فعالیت هنری اش، با فروش ۱۲۰ میلیون نسخه، بیشترین میزان فروش را در دنیا داشته است. شب اجرای کنسرت، اپرای آوینیون با ۱۲۰۰ تماشاگر پر بود.

میری ماتیو از اجرای کنسرت در فرانسه خوشحال است و در بیان احساس خود می گوید: “از خواندن در شهر خودم هیجانزده شده بودم، نمی توانستم جشن سالگرد فعالیتم را از این شهر که محل شروع حرکتم بود آغاز نکنم. کارم را در اینجا از یک رادیوی محلی شروع کردم، شهردار خرج سفر مرا برای شرکت در مسابقه آوازی به نام “بازی شانس” داد. خیلی هیجانزده بودم، همه فامیلم، مادر و خواهران و برادرانم، پسرخاله ها و دخترخاله ها همه آمده بودند. همه دوستان و غریبه هایی که حضور داشتند از زمان بسیار دور مرا فراموش نکرده اند. البته که هیجانزده ام.”

آخرین سی دی سه صفحه ای از بهترین ترانه های قدیمی و نوی میری ماتیو همچنان در خارج از فرانسه با استقبال روبرو شده است.
اگر چه میری ماتیو فعالیت زیادی در خارج از فرانسه داشته است اما به فرانسوی بودن خود افتخار می کند: “پس از نه سال، دور کنسرتی را در فرانسه شروع کرده ام. من در خارج، بیشتر از فرانسه کار کردم. خواننده هایی که در خارج کار می کنند کم هستند. فکر می کنم که تغییر نکرده ام و خودم را فرانسوی می دانم و افتخار می کنم که فرانسوی هستم و به فرانسه می خوانم و می توانم در هر کشور به زبان محلی آنجا بخوانم، چون مردم به این موضوع حساس هستند.”

میری ماتیو موفقیت پنجاه ساله اش را با دنبال کردن جای خالی “ادیت پیاف” دنبال کرد و مثل او تأسفی بر گذشته نمی خورد: “تأسفی ندارم، مثل ترانه پیاف که می گوید “ نه، از هیچ چیز تأسف نمی خورم” حسرت نداشتن چیز مثبتی است. بنابراین نه، دوباره کاملاً همین کارها را می کردم، حتی اگر مطمئناً اشتباهاتی می کردم.”