در آستانه جشن ۲۵ سالگی فروپاشی دیوار برلین، بورکارت فیگل که پس از ساخت دیوار برلین به صدها تن کمک کرد تا از آلمان شرقی بگریزند، داستان فرار را برای اهالی شهر برلین تعریف می کند. او با حفاری تونل زیر دیوار و مخفی کردن افراد در خودروها و جعل گذرنامه، کار فرار را سازماندهی می کرد. بورکارت فیگل ۷۶ ساله بازدیدکنندگان را به تنها تونل قابل دسترس همراهی می کند.

بورکارت فیگل می گوید: «نباید این داستان را فراموش کنیم و باید آنرا به یاد داشته باشیم، زیرا خیلی وقت پیش نبود. در چند متری ما یک حکومت دیکتاتوری پوچ وجود داشت، جایی که کسی اجازه نداشت فکر بکند، بگوید چه می خواهد و هیچگونه گفتگویی نبود. این برایم غیرقابل تصور است.»

او فعالیت خود را در سال ۱۹۶۱ میلادی و درست هنگام ساخت دیوار شروع کرد. او در آن زمان دانشجوی پزشکی بود. فیگل به حدود ۶۵۰ نفر کمک کرد تا از آلمان شرقی فرار کنند. بورکارت فیگل می گوید: «از میان ۷۵ تونل در برلین فقط نوزده تونل به صورت موفقیت آمیز عمل می کرد. شاید سیصد نفر از راه تونل به آزادی دست یافتند، از راه فاضلاب هشتصد نفر و ده هزار نفر با استفاده از اسناد جعلی. در پرونده های پلیس مخفی آلمان شرقی نوشته شده که گذرنامه های جعلی من با گذرنامه های واقعی هیچ تفاوتی ندارند. من استاد این کار بودم و می دانستم چه می کنم.»

پلیس مخفی آلمان شرقی (اشتازی)، فیگل را در فهرست مرگ قرار داده بود و دو بار سعی کرد او را برباید.

وقتی دیوار برلین در سال ۱۹۸۹ میلادی فرو ریخت، فیگل در اشتوتگارت بعنوان ارتوپد مشغول به کار بود. او در مورد این رویداد می گوید: «البته در مقابل تلویزیون ساعتها گریه کردم. بسیار متاثر شده بودم. همان اتفاقی افتاد که می خواستم. برای مردم آزادی می خواستم. ناگهان آنها آزاد بودند و این تجربه زندگیم بود. فرزندانم از من پرسیدند چرا گریه می کنم و در این زمان بود که برای اولین بار برای آنها آنچه را انجام داده بودم، تعریف کردم.»

بورکارت فیگل خاطرات خود را در کتاب «راههای عبور از دیوار» منتشر کرده است.