Το υψηλότατο δημόσιο χρέος και το επίμονα ανοδικό έλλειμμα της Γαλλίας τα τελευταία χρόνια σε συνδυασμό με την άνοδο των ποσοστών ανεργίας συνιστούν τον καθημερινό πονοκέφαλο για το κυβερνητικό επιτελείο στο Παρίσι.

Το δίλημμα: λιτότητα και περικοπές ή ανάπτυξη και συνέχιση του κοινωνικού κράτους για ν’ αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση, προβάλει επιτακτικότερο από κάθε άλλη φορά.

Το χρέος ξεπέρασε το ψυχολογικό όριο των 2 τρις ευρώ και ανέρχεται στο 95,3% του ΑΕΠ, αριθμοί διπλάσιοι σε σχέση με πριν από δέκα χρόνια.

Η πρόβλεψη δανειακών αναγκών βάσει του νέου προϋπολογισμού ανέρχεται στα 196,6 δις € από 182,3 δις €, την περασμένη χρονιά, ενώ το χρέος αναμένεται να διαμορφωθεί στο 98% του ΑΕΠ, το 2016.

Οι Γάλλοι ανησυχούν ιδιαίτερα από την αναποτελεσματικότητα των περικοπών που έχουν υιοθετηθεί τα τελευταία χρόνια επιβαρύνοντας τους ίδιους, την ώρα, που σε αυτές θα προστεθούν άλλα 50 δις €, στην επόμενη τριετία.

Η ισορροπία ανάμεσα στο κοινωνικό κράτος και στην συγκράτηση δαπανών έχει διαταραχθεί προ πολλού οδηγώντας και στην αλλαγή του οικονομικού επιτελείου κι υποχρεώνοντας τον πρωθυπουργό Μανουέλ Βάλς να ζητήσει και να λάβει τελικά για δεύτερη φορά μέσα σε πέντε μήνες ψήφο εμπιστοσύνης.

«Τα μέλη της γαλλική εθνοσυνέλευσης αποφάσισαν να συνεχίσουμε το σχέδιό μας κι έτσι θα πάμε μέχρι το πέρας. Διότι αυτό είναι, που θέλει ο γαλλικός λαός, να επιστρέψουμε στη δουλειά και ν’ αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις, οι οποίες βρίσκονται μπροστά μας. Σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας, δεν θα σας απογοητεύσω και θα συνεχίσω να υπηρετώ τη Γαλλία και το γαλλικό λαό» τόνισε ο Μανουέλ Βαλς, στο γαλλικό κοινοβούλιο.

Η πίεση για τη γαλλική κυβέρνηση γίνεται ασφυκτικότερη, διαθέτοντας μία ισχνή πλειοψηφία στην εθνοσυνέλευση.

Κατά συνέπεια εμφανίζεται ευάλωτη κάθε φορά, που επιχειρεί να λάβει μέτρα, που θίγουν το κοινωνικό μοντέλο της δομής του κράτους.