Στην Ν. Αφρική το εκπαιδευτικό σύστημα προσπαθεί ακόμα να γεφυρώσει τα κενά που άφησε πίσω του η εποχή του απαρτχάιντ. Συναντήσαμε κάποιους μαθητές και μιλήσαμε μαζί τους για τις εμπειρίες τους.

Χάρη στην δωρεάν παιδεία που παρέχεται στις φτωχές περιοχές της Ν. Αφρικής, όλο και περισσότεροι μαθητές εγγράφονται στα σχολεία. Ετοιμάζονται για την έναρξη των μαθημάτων, όμως οι υποδομές δεν τους κάνουν να αισθάνονται ευπρόσδεκτοι. Φτωχικές εγκαταστάσεις, έλλειψη πόσιμου νερού και ηλεκτρισμού, έλλειψη βιβλιοθηκών και κομπιούτερ είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει η Ν. Αφρική.

Όμως δεν είναι μόνο οι δάσκαλοι που ευθύνονται. Οι ίδιοι διαμαρτύρονται ότι στις τάξεις υπάρχουν πολλοί μαθητές, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν έχουν καμία γονεϊκή επίβλεψη από την οικογένεια τους, για την πρόοδο τους. Σε περιοχές όπου η βία, τα ναρκωτικά και η σεξουαλική κακοποίηση επικρατούν η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη”.

Η εκπαίδευση στην Ν. Αφρική, ακόμα πληρώνει τις αμαρτίες του απαρτχάιντ, πρόκειται για ένα παρωχημένο εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι λειτουργικό για τους πλούσιους, αλλά όχι για τους φτωχούς, που είναι στην πλειονότητα τους μαύροι. Τα σχολεία που κατά κύριο λόγο φοιτούν λευκοί φαίνεται να έχουν καλύτερες υποδομές.

Η ζωή στο πανεπιστήμιο

Τι γίνεται με τις πανεπιστημιακές σπουδές; με την αποφοίτηση; Στο επόμενο ρεπορτάζ θα μάθουμε εάν υπάρχει τρόπος να βοηθηθούν οι αδύναμοι μαθητές ώστε να πάρουν το πτυχίο τους.

Η Ν. Αφρική έχει ένα από τα υψηλότερα επίπεδα μισθολογικών ανισοτήτων μεταξύ φτωχών και πλουσίων, παγκοσμίως. Περίπου ο μισός πληθυσμός ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας , κάποιοι ζουν σε κοινότητες όπως αυτή εδώ. Το πανεπιστημιακό πτυχίο είναι ένα βήμα για τα παιδιά που μεγάλωσαν εδώ, ώστε να σπάσουν τον φαύλο κύκλο της φτώχειας, στην οποία μεγάλωσαν. Η Σαντίλε δεν μπορούσε να πληρώνει τα δίδακτρα της σχολής της και έτσι αναγκάστηκε να σταματήσει.

Το Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν είναι ένα από τα καλύτερα και παλαιότερα πανεπιστήμια της Ν. Αφρικής. Αυτό τώρα αντικατοπτρίζεται και στα ίδια τα παιδιά. Φτωχότερα παιδιά με λιγότερο προνομιούχο εκπαιδευτικό υπόβαθρο, τώρα μπορούν να σπουδάζουν εδώ είτε μέσω υποτροφιών είτε μέσω ιδιωτικών χρηματοδοτήσεων.

Η διδασκαλία του χορού

Τι γίνεται με τις κλασσικές τέχνες όπως το μπαλέτο; Είναι ευρέως αποδεκτό ότι το να μαθαίνει κανείς να χορεύει δίνει στον άνθρωπο πολλά οφέλη εκτός από το να κινείται με χάρη. Πήγαμε στο Γιοχάνεσμπουργκ για να μάθουμε πως τα παιδιά μη προνομιούχων οικογενειών αποδίδουν στο μπαλέτο.

Το να χορεύει κανείς σε αυτό το θέατρο είναι σημαντικό για πολλούς Νοτιοαφρικανούς χορευτές. Πίσω από αυτές τις πόρτες η σχολή χορού Joburg , μία από τις μεγαλύτερες και πιο επιτυχημένες, δίνει την υπόσχεση στους μαθητές για επαγγελματική αποκατάσταση τόσο στο κλασικό μπαλέτο όσο και στον μοντέρνο χορό. Για αυτό τον νεαρό χορευτή πρόκειται για όνειρο ζωής. μεγάλωσε σε μία υποβαθμισμένη κοινότητα, που με τίποτα οι άνθρωποι δεν αποδέχονται τα αγόρια να φορούν κολάν και να χορεύουν.