Bu yıl benim yeşil bağım kurudu
Dolu vurdu yapraklarım çürüdü
Benim de saz tutan elim var idi
Şimdi bir köşede yatar ağlarım

Hani benim ile lokma yiyenler
Gölgemin altında konup göçenler
Bre zalım dar günümde kaçanlar
Ben kendi halime yanar ağlarım

Mahzuni Şerif’im budur ahvalim
Dünya yalan olmuş insanlar zalim
Ölene dek sürer benim bu halim
Çamurdan çamura batar ağlarım...