Yıkılan Ocaklar / SOMA

NE İLK ÖLMEMİZ BİZİM / NE İLK ÇIĞLIK BU
KAN, KARANLIK VE DUMAN / SÖMÜRÜNÜN SONU BU.

SANMA Kİ HASRET YALNIZ GÜNEŞE
SANMA Kİ KARDEŞE EVLAT VE EŞE

BİR AVUÇ KÖMÜR İÇİN / ÖLMEDİK İNAN
DOYMAYAN BOZUK DÜZEN / BİZLERE KIYAN.

XXXX

NE İLK ÖLMEMİZ BİZİM / NE İLK ÇIĞLIK BU
KAN, KARANLIK VE DUMAN / SÖMÜRÜNÜN SONU BU.

ÖLÜMÜM ÇARE Mİ / DUYULUR MU SESİM
İNSANCA YAŞAMAK / İNAN TEK HEVESİM

BİR AVUÇ KÖMÜR İÇİN / ÖLMEDİK İNAN
DOYMAYAN BOZUK DÜZEN / BİZLERE KIYAN.

Birer, onar, yüzer yine biz öldük
Kavruldu bedenler biz neler gördük
Nefesi bölüştük mahşer yerinde
Yıkıldı ocaklar çok canlar gömdük

Silahtır amenna mazlum gözyaşı
Dua zırhtır, kabul, sardı bak arşı
Tedbiri bozdular takdir olundu
Bak öldük gardaşım, her adım başı

Anlık gözyaşıyla sönmez bu yangın
Damlalar bir olup zulmü boğmalı
Sürüden, sıradan olmakla olmaz
Can isyan etmeli baştan doğmalı

Haklıya hakkını vermeyen düzen
Emeği sömüren kan içen düzen
Kanımla beslenen vurguncu düzen
Yerle bir olmalı parçalanmalı

Söz-Müzik: Metehan Temizel
Aranjör: Hasan Delen