SEN ŞARKI SÖYLEDİĞİN ZAMAN
Sen şarkı söylediğin zaman
Mevsimler değişir gibi kımıldardı içim
Dudaklarında doğardı şafaklar ve güneşler
Geçerdi gözlerimden öyle kızlar ki

Fecirden kadehlerle nağme içmişler
Sen şarkı söylediğin zaman
Ne kadar gençti dünya ve ne güzeldi
Bahar sabahlarının rahatlığı içimizde

Bir ses ki sükûn ve sonsuzluk
Bir ses ki hayat olmuştu bizde
Sen şarkı söylediğin zaman
Bahar içinde âlem, bahtiyardı can

Bir hilkat sabahı ki her şey beyazdı
Bir vazgeçiş senden gayrı her şeyden
Öyle bir an ki hayata doyulmazdı
Sen şarkı söylediğin zaman
Makam: Sultânî Yegâh
Beste: Münir Nûrettin SELÇUK
Güfe: İsmat BOZDAĞ

Yöneten (Şef): Mustafa ERSES