ADNAN OKTAR: Esila’nın son resmini görebiliyor muyuz? Ben bunu yiyeceğim, başka çare kalmadı. Hayret bunun şekerliği! “Canım Hocam, gözümün nuru Hocam, yakışıklılar yakışıklısı Hocam” diyor Turgay Çoban Hocamız, “Hocam, Esila’nın bu haftaki kontrolleri gayet güzel çıktı. Dişlerini de yaptırdık Hocam” diyor. Dişler çok şeker. Şekerden böyle küçük kediler yemiş dişleri. Emine Çoban, Turgay Çoban birlikte yazmışlar. Benim bu canımdan, bu çocuktan niye para alıyorlar? Çok korkunç bir şey. Sağlık Bakanı’yla yarın bir görüşsünler. Recep Akdağ çok beyefendi bir insan. Bu çocuğa tam himaye sağlasın hükümet. Ailesi fakir, uğraşamazlar ki, çok güç yani. Uğraşırlar, canlarını da verirler Allah rızası için de; yazık yani, başka çocukları da var. Güç yetirecekleri gibi değil. “Başka sığınacağım kimsem kalmadı Hocam” diyor. “Hocam, şu an Esila sizi izliyor. Benim kızım bir haftadır ölümle ilgili sorular soruyor” diyor. Allah ömrünü uzun etsin. Bir de cennete ben olmadan gitmek istemiyormuş. Ne tatlı şey!Cennet köftesi! Bir şey olmaz, geçer hastalığı, inşaAllah. Ama konuşalım da bu çocuğun ilaçlarından para almayı bir kaldırsınlar. Bilmiyorum, yeni kanun da çıkmıştı bunlarla ilgili; nasıl bir kanun o, ben anlamadım ki. O uygulanmıyor mu bu konuyla ilgili? Bu tip olayları içine alan kanun mu değil mi, bir bakalım.Vicdan azabı çekiyor insanlar. Biz böyle istemiyoruz. Konforlu yaşamak istiyoruz. Bizim konforumuz; mesela bu çocuktan, ilaçlarından para alınmaması. Biz bundan mutlu oluruz. Havai fişekle, bilmem neyle biz mutlu olmayız. Yani birçok şey kısıtlanabilir. Ama yeter ki bu canlarım rahat yaşasınlar, huzurlu yaşasınlar. Onlar ızdırap çektiğinde biz de çok rahatsız oluyoruz. Yani bizim konforumuz onların huzuruyla bağlantılı, neşesiyle bağlantılı.